روند بررسی لوایح چهارگانه به خصوص CFT یادآور تصویب برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) بود. شیوه مخالف خوانی ها نشان داد که ما دو ضعف بزرگ در سیاست مان داریم که باید فکری به حال آن کرد. اولا تعریف جامعی از منافع ملی وجود ندارد و این باعث شده که نگاه خطی و جریانی به منافع ملی داشته باشیم. به این معنا که برخی مسائل به ویژه در حوزه دیپلماسی از نگاه یک جریان خلاف منافع ملی است و از نگاهی دیگر موافق منافع ملی.

معضل دیگری که ما در حوزه سیاست به خصوص سیاست خارجی با آن درگیر هستیم نگاه سیاه و سفید به مسائل بین المللی است. در صورتی که می توان به برخی موضوعات نگاه خاکستری داشت صرفا آن را سیاه یا سفید ندید.