به او می گویند علی پروین کشتی گیران. حرف هایش را همیشه رک و پوست کنده می زند و تمام. تعارفی با کسی ندارد. او منصور برزگر است. کسی که شاید دلش بیشتر از خیلی ها برای کشتی می سوزد. آن هم در شرایطی که کشتی ایران جدا از مسائلی خارجی که اذیتشان می کند، مسائل داخلی هم آنها را آزار می دهد. مثل بالا رفتن نرخ ارز و لغو خیلی از اردوهای آماده سازی. وضعیت این روزهای کشتی باعث شد تا با منصورخان تماس بگیریم.

آنچه که من به چشم دیده ام این است که رسول خادم در راس فدراسیون تلاش های زیادی در این مدت انجام داده است. اما خب مشکلات وجود دارند و به تنهایی نمی شود کاری کرد. شما ببینید دلار چقدر گران شد و هزینه ها چند برابر شد؟ اما درآمدها چطور؟ هیچ تغییری نکرده است. در این بین خیلی ها هم هستند که از آب گل آلود ماهی می گیرند.

سوال من این است که مگر وظیفه اسپانسر است؟ اسپانسر دوست داشته به ملی پوشان پاداش بدهد ما نمی توانیم ملزم شان کنیم که خارج از چارچوب هزینه کنند. حالا رایزنی هایی با وزارت ورزش شده است تا شاید بتوانند ارز ثانویه تامین کنند. امیدوارم این مشکلات حل شود.

ببینید همیشه از این حرف ها هست و این آدم ها هم همیشه هستند.این ها از جنس کشتی نیستند چرا که اگر بودند در این شرایط از این کارها نمی کردند.اگر دلتان به حال کشتی می سوزد بیایید کمک کنید. چرا بیرون گود نشسته اید می گویید لنگش کن؟

من از همه می خواهم که به تیم ملی و به کشتی کمک کنند. خانواده کشتی خانواده کوچکی نیست و هر کسی می تواند گوشه ای از کار را بگیرد. شک نداشته باشید که با همدلی خیلی از مشکلات حل می شود.