چه میران شاه باشد، چه نیوان دره و چه مثل امروز دیواندره، مهم این است که زیر سایه مستدام کوه های هوازو آدم های بااستعدادی نفس می کشند. اسرا فلاحی اهل اینجاست، گرم و مصمم. خوش و بشی می کند و از پشت تلفن چند باری می خندد وقتی درباره زور بازویش می پرسیم. از پارسال تا امسال در وزن 60 کیلو هیچ رقیبی در استان کردستان و بعد هم در ایران نتوانسته مچش را بخواباند؛ او یک مچ آهنی است، یک دختر 16 ساله با اراده که مددجوی کمیته امداد است و زخم های نداری را مشدد می گوید. شاید او یک پزشک یا پرستار شود، شاید هم یک حامی، شاید او به همه آرزوهایش برسد و بشود صاحب قوی ترین دست ایران که دست آدم هایی مثل خودش را می گیرد.