پیشرفت و رفاه جامعه، وابسته به سیاست گذاری ها و تصمیم هایی است که دولت ها و ملت ها متناسب با امکانات خود و در تعامل با دیگر جوامع اتخاذ می کنند. فقر نظری و ضعف تحلیل در مسائل اقتصادی و اجتماعی کشور موجب شده که جامعه ایران با وجود همه مجاهدت ها و تلاش هایی که برای حفظ استقلال و عزت خود کرده است، همواره دچار آشفتگی در برنامه ریزی و مدیریت استفاده از منابع انسانی و مادی برای حل مشکلات اقتصادی خود باشد.جای بسی تاسف و تامل است؛ ملتی که برای تعالی ارزش ها و رهایی از اقتصاد نفتی انقلاب کرده و صدها هزار شهید و جانباز والامقام در راستای اهداف متعالی خود تقدیم کرده، همچنان به رویه استثماری صدور نفت خام