دمدمه های غروب به نجف می رسیم. نگاهم که به گنبد و بارگاه حرم ملکوتی حضرت علی بن ابی طالب(ع) می افتد، آرامش عجیبی را احساس می کنم و در جایم میخکوب می شوم. مثل همه همراهان بی اختیار دستانم را روی سینه می گذارم و به آقا و مولایم سلام می دهم.

زمان سفر طولانی می شود. در شرایط عادی و سفرهای قبلی در دیگر ایام سال، از مرز مهران که حرکت می کردم، چند ساعتی زودتر به مقصد می رسیدم. راه بندان مکرر و برپایی موکب ها در طول مسیر و اصرار عراقی ها برای پذیرایی و پیاده کردن سرنشین ماشین ها، موجب این تاخیر پنج، شش ساعته ما در رسیدن به مقصد است. در طول مسیر و حاشیه جاده، موکب هایی برپا شده است که در چند سال