هفته پیش، روز جهانی دختر بود. سال ها پیش که من هم مثل شما دانش آموز بودم، بیشتر دعواهای ما در مهدکودک و مدرسه و کوچه و خیابان این بود که من پسرم، پس قوی ترم و یکی هم می گفت من دخترم، من از شما بهترم. اما الان چند سالی می شود که بیشتر آدم ها فهمیده اند دختر بودن یا پسر بودن، به این معنی نیست که کسی از دیگری بهتر است.

سال ها گذشت و من معلم شدم، معلم زبان انگلیسی. همیشه حواسم بود تا شاگردهایم با حرف هایشان همدیگر را آزار ندهند، حتی به شوخی. مثلا بعضی وقت ها که قرار بود یک بازی خاصی انجام دهیم، یکی از پسرها می گفت این بازی پسرانه است، شما (دخترها) نمی توانید و نباید بازی کنید. من هیچوقت اجازه ندادم تا در این دعواها، حتی به شوخی، کسی ناراحت شود و دلش نخواهد بازی کند. یا مثلا بعضی وقت ها که قرار بود دانش آموزهایم یک نمایش را از گفت وگوهای کتاب شان، در کلاس بازی کنند، می دیدم که بعضی ها دوست نداشتند نقش دختر داشته باشند. یا اگر کسی می خواست نقش یکی از دخترها را بازی کند، دیگران به او می خندیدند. به این لحظه که می رسیدیم، من برایشان توضیح می دادم که این فقط یک نمایش است و اصلا هیچ اهمیتی ندارد که شما نقش معلم را بازی کنید یا دانش آموز را، نقش پسر را بازی کنید یا دختر را، پدر باشید یا مادر، راننده باشید یا خلبان. مهم این است که در هر نقشی و در هر شغلی و جنسیتی، کنار هم با خوشحالی و آرامش زندگی کنید و اگر یکی از شما مشکلی داشت، بقیه باید به او کمک کنند تا او هم مثل شما خوشحال شود.