شرق: 19 مهر سال 1334 در تاریخ معاصر ایران یک روز عادی نیست. روزی است که در جهان دوقطبی درگیر جنگ سرد، ایران رویکرد سوگیرانه ای در سیاست خارجی خود اتخاذ می کند؛ عضویت در پیمان بغداد؛ پیمانی که بعدها؛ یعنی بعد از خروج عراق از آن به «سازمان پیمان مرکزی» و به طور مخفف سنتو تغییر نام می دهد. سنتو در ادامه پیمان های ناتو و سیتو است و پل ارتباطی این دو پیمان به لحاظ ژئوپلیتیک محسوب می شود و در راستای تضمین منافع و امنیت غرب در مقابل نفوذ شوروی است. ایران با عضویت در این پیمان، بین همسایه شمالی خود و غرب، به طور مشخص و آشکار نشان می دهد که متمایل به سمت غرب است؛ یعنی همان