زندگی اجتماعی سازوکاری مخصوص به خود دارد به طوری که بدون یک برنامه طراحی شده، هنجارهای خود را از دست می دهد. به عبارت روشن اگر به هر نحوی، این سازوکار به فراموشی سپرده شود، رفتار های غریبی از آن سر می زند که در گذشته، هرگز دیده نشده و به تعبیری ملموس، جامعه در این گونه شرایط، دچار ناشنوایی شده است. کنترل این جامعه گنگ، دشوار به نظر می رسد. افرادی که به عنوان شهروند شناخته می شدند، اینک دیگر آن رفتار عرفی را ندارند؛ یعنی در مواجهه با هر پیامدی، واکنش همیشگی خود را از دست داده اند و رفتار دیگری از خود بروز می دهند که از جنس بی تابی است. در این گونه مواقع، متفکران قوم خواهان بازگشت جامعه به نقطه