«حسن روحانی» در دومین و آخرین دوره کاری اش در قامت ریاست جمهوری ایران با چالش خروج ناگهانی آمریکا از برجام و تاثیر مستقیم و انکارناپذیرش بر اقتصاد ایران روبه رو شد. همین مسئله به تنهایی برای خانه تکانی در کابینه ای که برای روزهای بحرانی چینش نشده بود، کافی است. در روزهای اخیر روحانی با استعفای عباس آخوندی وزیر راه وشهرسازی و محمد شریعتمداری وزیر صنعت، معدن و تجارت موافقت کرد و به جای آنها محمد اسلامی استاندار فعلی مازندران را به عنوان سرپرست وزارتخانه راه وشهرسازی و رضا رحمانی معاون وزارت صنعت، معدن و تجارت در امور تولید را به عنوان سرپرست این وزارتخانه منصوب کرد.

به باور آگاهان سیاسی، روحانی اگرچه هنوز هم می خواهد از هوادارانش دلجویی کند اما چماق تحریم های گاه وبی گاه آمریکا به مراتب قوی تر از این حرف هاست. شاهد این ادعا بازار متلاطم ماه های اخیر ارز، سکه و طلا در ایران است، در مقابل نیز اگر تهران بتواند طرف های اروپایی برجام را در کنار خود حفظ کند، می تواند نه تنها از حجم تخریبی تحریم های یک سویه واشنگتن بکاهد بلکه در داخل نیز از موفقیت نسبی در مهار تورم برخوردار شود. به نظر می رسد گرچه روحانی پیش تر کابینه خود را برای تحریم احتمالی چینش نکرده بود اما در این موقعیت حساس می تواند دست به اصلاحاتی در کابینه اش بزند که سیاست مداران به آن خانه تکانی بی چون وچرا می گویند.

از سوی دیگر در هیئت حاکمه آمریکا دو دیدگاه نسبت به تداوم تحریم های ایران وجود دارد؛ جناحی که سردمدارش اوباماست و مخالف کشاندن روابط آمریکا با ایران به وضعیتی بوده و هست که نتیجه اش از کوره دررفتن ایران و تقابل نظامی است. این طیف از برجام بسیار خرسند بوده اما در مقابل جریان دومی وجود دارد که می گوید تحریم بهترین راهکار برای مهار بلندپروزای های هسته ای تهران است که دیر یا زود می خواهد مسابقات تسلیحات هسته ای در خاورمیانه به راه اندازد. در داخل ایران اما هسته اصلی قدرت همچنان به آمریکا فارغ از جناح خاص بدبین است و آنها را با یک چوب می راند. به هر روی به نظر می رسد ترمیم کابینه دولت روحانی برای گذار از این مقطع حساس نه تنها ضروری بلکه غیرقابل اجتناب و حتی به زعم سیاست مداران آینده سیاسی او را هدف گرفته است.