این روزها خیلی از ما ایرانی ها عازم کربلا می شویم؛ روادید می گیریم، حلالیت می طلبیم، کوله پشتی برمی داریم و دل به جاده می سپاریم. خیالمان چنان راحت است که از آنجا برای خانواده هایمان سلفی بگیریم و بفرستیم، شعر آیینی توییت بزنیم، از مهمان نوازی عراقی ها عشق کنیم و آب در دلمان تکان نخورد؛ آن قدر که یادمان می رود تصویر خیلی از شهرهای عراق در خبرهای هر روز رسانه ها چقدر آشوب است! راستش همه چیز زیر سر شاکری هاست! فدایی های ائمه اطهار. از «عابس بن ابی شکیب شاکری» بگیر که پیکرش در نماز ظهر عاشورا، با تیرهای دشمن سپر وجود امام حسین(ع) شد، تا حسین شاکری، شهید مدافع حرم کربلا. غریبه نیستند؛ آنها هم خادمند،