اربعین سال گذشته را با دو کاروان متفاوت همراه بودم. یکی «هیات هنر» و دیگری «کاروان شاعران و نویسندگان ایرانی» که به همت موسسه شهرستان ادب، راهی کربلا بود. امسال هم شاعران و نویسندگان راهی این اتفاق فرهنگی و معنوی شدند، هرچند موسسه نتوانست به اندازه سال گذشته، از نظر مالی همراهی شان کند، اما آنها که باید، هم مسیرهای شان را پیدا کرده بودند و راهی شدند.

حضور در این رویداد زیبایی هایی دارد که همه درباره اش حرف زده اند. اما من به عنوان یک شاعر می‎دانم این سفر جمعی شاعران، چه اتفاقات خوبی را برای خود ادبیات رقم می زند. در شعر نسبت به هنرهای دیگر جمع گرایی تاثیر زیادی دارد. هر گاه شاعران دور هم جمع شده اند، از هم انرژی گرفتند و در سرایش به هم کمک کرده اند. مثال بارزش انجمن های ادبی است که از دیرباز تاکنون به شعر رونق داده اند.