بسیاری از مخاطبان مرا به عنوان بازیگر می شناسند آن هم بازیگر فیلم هایی مثل «بوسیدن روی ماه» که در آنها نقش خودم یعنی نقش مادر را بازی کرده ام، اما ذاتا هیچ گاه خودم را بازیگر نمی دانم. من فقط یک مخاطب بودم که اتفاقات دست به دست هم داد و سر از بازیگری درآوردم. شاید اگر روزگاری افشین هاشمی از من دعوت نمی کرد که در «لطفا مزاحم نشوید» بازی کنم هیچ گاه بازیگر نبودم و هیچ کس هم مرا نمی شناخت.

مردم به واسطه همین بازیگر شدن آن هم در آخرعمر کلی به هم لطف و محبت می کنند و اغلب هم می خواهند در تلویزیون حاضر شوم و سریال بازی کنم اما متاسفانه طولانی بودن روند تولید سریال ها باعث شده نتوانم این درخواست مخاطبان را اجابت کنم. بماند که من کلا آدم رادیویی هستم و همیشه به همه می گویم تلویزیون را اگر از من بگیرید مهم نیست.