چند سالی است که راهپیمایی اربعین حسینی به پدیده ای شگفت آور و حماسی تبدیل شده است. گروه کثیری از شیعیان بلکه مسلمانان و حتی پیروان ادیان و مذاهب دیگر با پای پیاده روی به دیار عاشقان یعنی کربلا می آورند و در طول روزهای منتهی به اربعین صحنه ای زیبا از معرفت و ارادت به سالار شهیدان و مکتب آزادیبخش حسینی را در برابر دیدگان جهانیان ترسیم می کنند.

از ویژگی های این حضور سالانه، حضور اقشار مختلف از زن و مرد، پیر و جوان، روحانی و دانشگاهی، روستایی و شهری، کودک و کهنسال، مسلمان و مسیحی و بودایی، شیعه و سنی، ورزشکار و هنرمند، نویسنده و شاعر، کشاورز و کارگر و صنعتگر، راننده و خلبان، نظامی و پزشک و بسیار طبقات گوناگون جامعه است که سال به سال بر کمیت و کیفیت این گردهمایی عظیم می افزایند.

خوشبختانه در یکی دو سال اخیر آثار ادبی متعددی اعم از داستان و خاطره و شعر و پژوهش درباره این حضور حماسی تولید و عرضه شده است.

دکتر غلامعلی حداد عادل استاد فلسفه دانشگاه تهران که در سال 1396 توفیق شرکت در این راهپیمایی را یافته، اخیرا خاطرات و دیدگاه های خود را درباره این حضور در کتابی با عنوان «به صحرا شدم، عشق باریده بود» منتشر و به جامعه مخاطب تقدیم کرده است. این کتاب شامل شش فصل کوتاه درباره خاطرات نویسنده از حوادث و موکب های مسیر راهپیمایی و نیز تحلیلی درباره اربعین حسینی و آثار نهضت سیدالشهدا علیه السلام است.

«اربعین، در این شکل تازه خود، که بازتولید سنت قدیمی زیارت اربعین است، یک ظرفیت بزرگ و یک امکان تازه است. دری است که از آسمان به روی زمین باز شده است. راه پیمایی اربعین انسان را به یاد این عبارت شاعرانه عطار می اندازد که می گوید: «به صحرا شدم، عشق باریده بود و زمین تر شده، چنانکه پای به برف فرو شود، به عشق فرو می شد. این همان آسمانی است که ظهر عاشورا امام حسین علیه السلام خون گلوی طفل شش ماهه خود را به سوی آن پرتاب کرد. حالا آن خون مایه گشایش ابواب برکت های مادی و معنوی برای امت پیامبر شده است. باید قدر این فصل بارش باران عاشقی را دانست و اسباب کشت و کار را در موسم اربعین در مزرعه دلها و جان ها آماده کرد. کافی است یک لحظه فکر کنیم که اگر ما، به عنوان دولت و حکومت، می خواستیم یک چنین مدرسه سازنده بزرگی ایجاد کنیم و میلیون ها نفر را از ملت خود طی چند روز متوجه ارزشهای الهی و معنوی و اخلاقی و صفاتی مانند وفا و جوانمردی کنیم، چه نیرویی باید صرف می کردیم و چه برنامه ریزی ای می کردیم؟ حالا امام حسین در راه پیمایی اربعین چنین فرصتی را خارج از اراده و اختیار ما، بلکه فوق تصور ما، به ما ارزانی داشته است. آن را قدر بدانیم؛ عشق را قدر بدانیم.»