داریوش ارجمند بازیگر پیشکسوت عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون، هنرمندی است با کارنامه ای پربار و درخشان. ارجمند سینما را یک واژه انتزاعی می داند وعشق در سینما را در حضورصمیمی و ارادت قلبی سینماگران می بیند؛ حسی که به گفته او شاید عده ای با آن بیگانه باشند. این بازیگر پیشکسوت در گفت و گو با «ایران» در خصوص حال و روز این روزهای سینمای ایران بیان کرد: عشق و ایمان جدای از هم نیستند، وقتی ایمان داریم، عشق هم وجود دارد و زمانی هم که عشق باشد، ایمان هم خواهیم داشت. وقتی عشق به سینما باشد، ایمان هم خواهد بود، اما آن چه از دل هنرمندان ما گریخته همین عشق و ایمان است. به گفته فروغ فرخزاد «هیچ کس نمی دانست که نام آن کبوتر غمگین کز قلب ها گریخته ایمانست» بنابراین برای داشتن سینمای خوب باید مزین و مسلح به این دو صفت الهی (ایمان و عشق)باشیم.هنریعنی عشق اما اگرایمان درکنارآن نباشد، می شود همان داعش. ارجمند درمورد اینکه چرا واژه عشق در ذهن هنرمندان نسل امروزکمرنگ ترشده و بیشتر به جنبه مالی توجه می شود، گفت: این موضوع یک پدیده جهانی است وتنها به ما و سینمای ایران مربوط نمی شود و ازغرب آمده است. کار ما آزادگی بوده چیزی که همیشه در مورد آن صحبت و تاکید کرده ام؛ اما جوان امروز آزادگی را تشخیص نمی دهد و برده تبلیغات داخلی و خارجی شده است و قدرت تشخیص سره از ناسره و حتی تحمل نقد را هم ندارد، به این دلیل که آموزش و پرورش و دانشگاه ها چیزی در این مورد به آنها نمی آموزند تا آگاهی درستی در این زمینه داشته باشند. او گفت: از نگاه من سینمای ایران نشانه مردم ایران است، بنابراین نباید خودمان را مضحکه یکدیگر قرار دهیم این نشان می دهد نه عشقی در کارمان است و نه ایمانی؛ بنابراین وقتی این دو صفت الهی را نداشته باشیم قلب انسان به طرف مادیات و لذایذ دنیوی می رود چیزی که امروز دنیای غرب تبلیغ می کند.