وقتی سر و کله تاکسی های اینترنتی پیدا شد خیلی ها کوشش کردند این کسب و کارهای جدید پا نگیرند. پیشاپیش صف مخالفان صاحبان آژانس های تلفنی قرار گرفته بودند. آژانس دارانی که هر روز کاهش تعداد مشتریان و رانندگان شان را نظاره می کردند. اما تجمع ها و مخالفت هایی که گاهی با صدای همراه صاحبان قدرت هم همراه می شد، راه به جایی نبرد و شرکت هایی چون اسنپ و تپسی روز به روز دایره فعالیت شان را گسترده کردند. همین گسترش فعالیت و اقبال عمومی سبب شد شهرداری تهران هم که از ابتدا در صف مخالفان این شرکت ها قرار داشت، رویکردش را تغییر دهد و به این کسب و کارها روی خوش نشان دهد. تاسیس «کارپینو» از سوی سازمان تاکسیرانی شهر تهران در راستای همین سیاست جدید رخ داد. حالا علاوه بر این شرکت ها، نام های جدید دیگری هم به بازار پررونق خدمات اینترنتی جابه جایی مسافر پیوسته اند. در این شرایط اما دوباره سخنان جدیدی به گوش می رسد؛ سخنانی که اگر به واقعیت بپیوندد، می تواند برای کسب و کارهای اینترنتی خدمات جابه جایی مسافر تهدیدی جدی به حساب بیاید. یکی از این زمزمه ها موضوع دونرخی شدن قیمت بنزین در کشور است. در صورتی که بنزین دو نرخی شود و دولت به سبک و سیاق سال های قبل بخواهد به تاکسی های عمومی سهمیه بنزین بدهد، خودروهایی که در قالب کسب و کارهای اینترنتی فعالیت می کنند چه وضعیتی پیدا می کنند؟ مدیرعامل سازمان تاکسیرانی شهر تهران به «اعتماد» گفته که سهمیه معمول بنزین شامل حال آنها نمی شود مگر اینکه از این سازمان مجوز بگیرند و به آنها بپیوندند. یعنی در صورت روی دادن این سلسله تصمیمات دوباره استقلال کسب و کارهای اینترنتی در معرض خطر قرار گرفته است. آیا سیاستگذاران در تصمیم گیری های شان به گونه ای عمل خواهند کرد که زمینه های بروز تضاد میان فعالان بخش حمل و نقل به حداقل برسد؟ آیا سیاستگذار به رانت های احتمالی تصمیم های بعدی و همین طور بروز نارضایتی مسافران می اندیشد؟ به نظر می رسد لازم است برای سیاستگذاری مناسب در این زمینه به جای رفتن سراغ شیوه های تکراری و قدیمی مانند سهمیه بندی و توزیع عمومی رانت، باید فرمول جدیدی طراحی شود.