علی پروین: کار ما شده این که مدام برویم امجدیه با رفقای مان خداحافظی کنیم. این تقدیر است، نمی شود کاری کرد

علی پروین محبوب ترین عنصر فوتبال ماست. قابل احترام برای پرسپولیسی ها و حتی استقلالی ها. مردی که بهترین دوستش ناصر حجازی استقلالی بود؛ اما کسی به او خرده نگرفت که چرا اسطوره آبی؟ علی پروین بی تردید بهترین فرد برای معرفی منصور پورحیدری است. حرف های تلخ و گزنده جدایی از دهان اسطوره ای مثل علی پروین نشان می دهد اهالی فوتبال باید بیشتر از این قدر هم را بدانند و کمتر به جان هم بیفتند.

من و منصورخان همبازی بودیم. توی زمین رقیب بودیم و بیرون زمین رفیق. اصولا بازیکنانی که در دفاع بازی می کنند خشن جدی هستند؛ اما منصور خیلی خوش اخلاق بود. خیلی مشتی بود.

منصور خیلی بی حاشیه بود. اصلا این آدم، بی حاشیه ترین فوتبالیست مملکت بود. چه وقتی که فوتبال بازی می کرد و چه وقتی که به عنوان مربی روی نیمکت می نشست. فکر می کنم استقلال با رفتن منصور یتیم شد.

فکر می کنم منصورخان بهترین مدل برای الگو گرفتن بود؛ هم برای فوتبالیست ها و هم برای مربیان. شخصیت بزرگی داشت و خیلی بی حاشیه بود. نه موقع بازی و نه موقع مربیگری سر بردن و باختن جر نمی زد. مرد بود. جنبه بردن و طاقت باختن را داشت. تنها کسی بود که در مصاحبه جواب هیچ کس را نمی داد. هر کسی هر چیزی می گفت اگر علیه اش بود، اصلا جواب نمی داد. فحش توی دهانش نبود. خدا بیامرزدش و به خانواده اش صبر بدهد. خیلی مرد بود.

نسل ما پیر شده. هم دوره ای های ما دانه دانه می روند. کار ما شده این که مدام برویم امجدیه با رفقای مان خداحافظی کنیم. این تقدیر است، نمی شود کاری کرد. حیف شد. این نسل، نسل خوبی بود. خیلی بامعرفت بود. قدرش را ندانستند. الان در یک مسابقه مهم، خیلی از آدم های این نسل را حتی به ورزشگاه آزادی هم راه نمی دهند. حیف. خیلی حیف.