اربعین، عظیم ترین مراسم عزاداری شیعیان برای گرامیداشت عاشورای حسینی و نمادی از اتحاد و همبستگی شیعیان همچنین ارادت و حب محبان و عاشقان اهل بیت علیهم السلام به امام حسین(ع) است. خدای متعال در مورد حج می فرماید: «واذن فی الناس بالحج یاتوک رجالا وعلی کل ضامر یاتین من کل فج عمیق. لیشهدوا منافع لهم ویذکروا اسم الله فی ایام معلومات علی ما رزقهم.» به این معنا که پیامبر، ای ابراهیم بین مردم اعلام حج کن تا آنها سواره و پیاده به حج بیایند تا منافع این اعمال را ببینند و خدا را یاد کنند. همین بیان را می توانیم در مورد اربعین هم به کار ببریم. امام حسن عسگری، امام یازدهم (ع) بعد از اینکه دوران دسترسی مردم به ایشان تمام می شود و شهید می شوند و از دنیا می روند و با شروع غیبت صغری و کبری، می خواهند که دست مردم در دوران غیبت به یک دستگیره، ضریح یا ریسمان محکمی وصل شود و یک پیوند قلبی و روحی بین شان به وجود بیاید تا وقتی مشکلی پیدا می کنند به آن پناه ببرند. این ریسمان همان زیارت اربعین است. به برکت زیارت اربعین ما الان مشاهده می کنیم که ملت ایران و عراق که در جنگ تحمیلی هشت ساله به آن شکل مقابل هم قرار گرفته بودند، بعد از رفتن صدام و برقراری جمهوری اسلامی عراق، پیوند دوستی و محبت میان شان برقرار شد…

همه در کنار یکدیگر اربعین را گرامی می دارند و با نام و یاد امام حسین(ع) اتفاق، اتحاد، ارتباط و اخلاق به وجود می آید. ما بعد از حج چنین مراسمی مثل اربعین نداریم که بیش از 20 میلیون نفر در آن شرکت کنند. 20 میلیون نفر جمعیت؛ مرد و زن و بزرگ و کوچک از کشورهای مختلف در این اجتماع شرکت می کنند. مراسمی که سرشار از معنویت و یاد امام حسین(ع) است. این کار قطعا مانند حج برکات مادی و معنوی زیادی دارد. از این 20 میلیون تنها 6 میلیون آنها عراقی و دو میلیون نفر از این زیارت کنندگان ایرانی هستند اما همه این افراد از نجف تا کربلا کنار هم هستند، پیاده روی می کنند و خوشبختانه هیچ مساله امنیتی، اقتصادی، اخلاقی و سیاسی ای هم به وجود نمی آید. این واقعا یک مانور سیاسی-مذهبی بزرگ است و این اجتماعات می توانند مقدمه ظهور آقا امام زمان(عج) باشند.