حسن بن جهم نقل می کند: به امام رضا(ع) گفتم: مرا از دعا فراموش نکنید. حضرت فرمود: گمان می کنی که من فراموشت می کنم؟ اندکی در خودم اندیشیدم و با خود گفتم: او برای شیعیانش دعا می کند و من نیز از شیعیانش هستم.

آنگاه گفتم: نه، فراموشم نمی کنی. حضرت فرمود: از کجا فهمیدی؟ گفتم: من از شیعیانت هستم و تو برایشان دعا می کنی. فرمود: آیا متوجه چیز دیگری جز این شدی؟ گفتم: نه، حضرت فرمود: هرگاه خواستی بدانی که نزد من چه جایگاهی داری، ببین من نزدت چه جایگاهی دارم.(1)