توقیف دارایی های ایران در آمریکا

22 آبان ماه 1358 جیمی کارتر رئیس جمهور وقت آمریکا با اعلام وضعیت فوق العاده در روابط ایران و آمریکا طی دستوری دارایی ها و اموال دولت، سازمان ها و شرکت های وابسته به ایران را مسدود کرد.

از آن زمان به این سو هر سال حکم انسداد دارایی های ایران روی میز روسای جمهور آمریکا گذاشته می شود و آنان حکم توقیف اموال ایران را تمدید امضا می کنند؛ اگر چه دو کشور در دی ماه 1359، در قالب توافقی که به بیانیه الجزایر معروف شد، تعهداتی را پذیرفتند که به موجب آن واشنگتن ملزم شد اموال بلوکه شده ایران را رفع توقیف کند؛ اما آمریکا تنها به بخشی از تعهد خود عمل کرد. براساس برآورد های منتسب به یکی از دو بیانیه رسمی «قرارداد الجزایر»، پیرامون آزادی 52 تن از کارکنان گروگان گرفته شده سفارت آمریکا در تهران، میزان این دارایی ها پیش از مسدود شدن از سوی دولت آمریکا، حدود 5/ 13 میلیارد دلار بوده است.بخشی از این دارایی ها بعد از آزادی گروگان های آمریکایی و بازگشت آنها به آمریکا، به صورت مشروط از سوی آمریکا آزاد شد، در عین حال وجوه قابل ملاحظه ای از این دارایی ها، که میزان آن به حدود 5/ 3 میلیارد دلار به ارزش 40 سال پیش برآورد می شود، همچنان در آمریکا باقی مانده است.در سال 87 مجلس به تحقیق و تفحص در این زمینه پرداخت ولی گزارش آن تنها در یک جلسه محرمانه قرائت شد و مفاد آن منتشر نشد.گفته می شود تاکنون 9533 فقره دعوی در دیوان داوری ایران و آمریکا مطرح شده اما تنها 1722 فقره آنها به نتیجه رسیده است.تا زمان اعلام اجرایی شدن «برجام» حدود 100 فقره دعوای حقوقی بزرگ و حل نشده همچنان در دست بررسی کمیسیون داوری ایران و آمریکا در لاهه قرار داشت که پس از خروج آمریکا از این معاهده روشن نیست تکلیف آنها چه خواهد شد.

21 آبان ماه سال 1108نبرد مورچه خورت بین سپاهیان متحد نادر و شاه طهماسب دوم با سپاه متحد اشرف افغان و دولت عثمانی رخ داد. پیش از این نبرد، اشرف افغان از سلطان احمد سوم عثمانی درخواست کمک کرده و او نیز سپاهی را روانه همراهی با او کرد.در بامداد روز 13 نوامبر 1729، طهماسب قلی خان با قشون آماده به جنگ خود ظاهر شد. ایرانی ها به سوی افغان ها پیش رفتند، و در برابر شلیک زنبورک ها و قسمتی از توپ های آنها با نظم پایداری کردند و چون به دشمن نزدیک شدند، همگی به آنها حمله بردند. این حمله بی باکانه و منظم حتی کارآزموده ترین سربازان را مات و مبهوت می کرد. افغان های متحیر چون دیدند عده زیادی از دوستانشان به خاک هلاک می افتند و تقریبا تمام گلوله های دشمن به هدف اصابت می کند به فکر نجات جان خود افتادند و از صحنه گریختند. می گویند تلفات آنها در این جنگ بالغ بر چهار هزار تن بود.قسمت عمده افغان ها در ساعت سه بعدازظهر به اصفهان رسیدند، و خود اشرف با عده کمی از سربازان در شب آن روز وارد پایتخت شد. افغان ها ادعا می کردند که بر دشمن پیروز شده اند، ولی در اثر گریه و زاری زنان و کودکان آنها در قلعه، خلاف قضیه ثابت شد.