گروه اجتماعی| عکس هایش را دیده بودیم. در مناسبت های گاه و بیگاه، دوربین تلویزیون و عکاسان سراغی از او می گرفتند تا یادآوری کنند که ایثار، زمان و مکان و سن و قومیت نمی شناسد. 10 سال با عنوان «شهید زنده» زندگی کرد تا در نهایت، به تار و پود مفهوم شهادت پیوست. «سید نور خدا موسوی»، جانباز صددرصد که 10 سال، در کما و بستری بر تخت، نفس می کشید، 15 آبان ماه به شهادت رسید.

سیدنورخدا موسوی که هنگام شهادت 48 سال داشت، فارغ التحصیل دانشگاه علوم انتظامی تهران بود و بعد از فارغ التحصیلی، در تهران مشغول به کار شد، پس از چند سال به زاهدان اعزام شد و فرماندهی یگان تکاوری را به عهده داشت. ماموریت او در منطقه، دو ساله بود و حدود پنج ماه به پایان ماموریتش باقی مانده بود که در 17 اسفندماه سال 87 در منطقه لار با گروهک تروریستی ریگی درگیر شده و مورد اصابت مستقیم تک تیرانداز دشمن قرار گرفت و یک گلو له دو زمانه به سر شهید اصابت کرد که از همان زمان بر اثر شدت اصابت به کما رفت. اوایل هفته گذشته، برخی خبرگزاری ها تصاویری از شهید منتشر کرده و ضمن ابراز نگرانی بابت وخامت شرایط جسمانی وی، از هموطنان خواسته بودند برای شفای عاجل این جانباز والامقام دعا کنند چون دشواری تنفس بر اثر عفونت، باعث شده بود که طی یک هفته اخیر، پزشکان معالج ناچار به تجویز ماسک اکسیژن شوند و شهید را ممنوع الملاقات کنند. درنهایت، خبر وداع با شهید زنده وطن، روز 16 آبان ماه بر خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت و شهید، بر دستان همشهریان داغدارش در استان لرستان، در خانه ابدی به خاک سپرده شد در حالی که بسیاری از کاربران شبکه های اجتماعی هم در صفحات فضای مجازی خود بر شهادت شهید سوگواری کردند