درست است که فلاسفه عموما زیاد عمر می کنند و معمولا آدم های ساکت و آرامی هستند، اما این دلیل نمی شود که فیلسوفان را نشسته در برج عاجی به دور از آدم و عالم تلقی کنیم که کاری به سیاست و اجتماع ندارند و از بالا خلایق را می نگرند. این هم که گفته شود فلسفه ربطی به سیاست ندارد یا برخی از به اصطلاح «اهالی فلسفه» با افتخار می گویند، ما کاری به سیاست نداریم و دامن خود را به قول خودشان از این امور «مبتذل» و «عامیانه» مبرا می خوانند، شوخی بی مزه ای بیش نیست. مگر می شود فلسفه به سیاست ربطی نداشته باشد؟ فلسفه از همان ابتدای خود، درگیر با سیاست است و تفکر فلسفی اگر بخواهد واقع نگر باشد-که بنا به تعریف باید باشد- نمی‎تواند بر مناسبات قدرت که ترتیب امور واقعی و هست ‎ها را مشخص می سازند، چشم بپوشد.