جبار باغچه بان، نابغه بزرگ آموزشی و پدر تئاتر کودک ونوجوان در ایران است. او با دست خالی و دلی پر از عشق و امید، به دنیای کودکان پا نهاد و با وجود سختی ها و دشواری های بسیار، با تعهد و شور و حالی وصف ناپذیر گام هایی اصولی و جدی برای آنان بنیان نهاد که مصداق گل های باغچه تا درختی پرثمر است.

او سال های زیادی را در کودکستان ها به تعلیم و تربیت کودکان همت گماشت؛ برای آنها شعر سرود، موسیقی، بازی و سرگرمی ساخت، نمایش و تئاتر اجرا کرد و نمایش نامه نوشت؛ زیرا به نقش آموزش وپرورش در پیشرفت جامعه اعتقاد داشت و راه نجات را در گسترش مسائل فرهنگی می دانست. آن دوران جامعه چندان کودکان را جدی نمی گرفت،