آنا و شرحی که از زندگی اش می دهد، مرا به یاد فاطمه و عایشه و همه دختران مهاجر می اندازد. خودش را از طبقه کارگر می داند و مادرش نسرین را الهام بخش و قوت دهنده روزهای سخت کودکی اش می نامد. نسرین در جوانی و در پی ساخت زندگی بهتر مهاجرت کرده است. مدرک تحصیلی را که از کشور خودش گرفته بود، در آنجا نمی پذیرند و او ناچار می شود برای شروع در یک شیرینی فروشی مشغول به کار شود. همان جا با مردی هم وطن آشنا می شود و به زودی ازدواج می کنند. تازه همسرش در دانشگاه پذیرفته شده بود که فرزند اولشان به دنیا می آید. کمی که پسرشان از آب وگل درمی آید، بلافاصله به عنوان فروشنده در یک فروشگاه زنجیره ای مشغول به کار می