بدتر از این نمی شود؛ روزی نیست که خبر یا تصویری از کشتن حیوانات شهری به دست پیمانکاران شهرداری در گوشه ای از ایران منتشر نشود. گویا شهرداری ها برای کشتن حیوانات رقابت دارند. یک روز با سم می کشند، روزی با اسلحه و عده ای هم با نگهداری بیش از حد ظرفیت در پناهگاه ها.

ماده 55 قانون وظایف شهرداری ها می گوید: جلوگیری از شیوع امراض ساریه انسانی و حیوانی و اعلام این گونه بیماری ها به وزارت بهداری و دامپزشکی و شهرداری های مجاور هنگام بروز آنها و دورنگه داشتن بیماران مبتلا به امراض ساریه و معالجه و دفع حیواناتی که مبتلا به امراض ساریه بوده و یا در شهر بلاصاحب و مضر هستند برعهده شهرداری است (عین متن بدون تغییر واژگان استفاده شده است). احتمالا با استناد به این ماده است که شهرداری ها در کشتار حیوانات شهری ذره ای درنگ نمی کنند.