خرابی طبیعت با یک باران و دو باران رفع نمی شود. البته وقتی این سوال مطرح می شود که آیا این بارش های اخیر تاثیری هم روی طبیعت داشته است یا خیر. باید پاسخ بدهیم قطعا تاثیرگذار است چون ما اگر فوت هم کنیم، تاثیری خواهد داشت. اما اگر منظورمان از تاثیر این باشد که مشکل خشکسالی ایران حل شود، خیر این مشکل به این راحتی حل نخواهد شد. خشکسالی مساله ای ساده نیست که قرار باشد با این بارش ها مشکلش حل شود. معنای خشکسالی را زمانی می توانیم به خوبی درک کنیم که به سرنوشت رودخانه های بزرگ کشور نگاه کنیم. رود کارون که روزگاری روی آن کشتی رفت و آمد می کرد، در حال حاضر تبدیل به یک جوی باریک فاضلاب شده است. یا سرنوشت تاسف بار زاینده رود و دیگر رودخانه ها این وضعیت را به خوبی نشان می دهد. البته این مشکلات فقط به خشکسالی محدود نیست. مسائل محیط ایران فراوانند. از مرگ جنگل ها تا مساله حیات وحش و مشکلاتی که گریبانگیر خزر و جاهای دیگر شده حاکی از بی توجهی ما به مسائل اساسی است. همه این نشانه ها گواهی بر وخیم بودن وضعیت محیط زیست و منابع آبی در کشور ماست. وقتی در کشور بارندگی می شود، خیلی اوقات آب از کوه که پایین می آید به سد و دامنه نمی رسد و مردم آن آب را برای تولید محصولات کشاورزی استفاده می کنند. حل مشکل خشکسالی نیازمند یک برنامه ریزی همه جانبه و دقیق است. این کار مطالعات می خواهد. سازمان برنامه قوی می خواهد. دانشگاه قوی می خواهد. آمایش سرزمین می خواهد. حل مشکل خشکسالی حتی به رسانه های دقیق نیاز دارد. الان در بسیاری از رسانه ها و مراکز تصمیم گیری افرادی حضور دارند که بزرگ شده محیط شهری اند و اساسا درک دقیق از وضعیت طبیعت ایران ندارند. برای همین ما به اندازه ای که برای کمبود پوشک نگران هستیم، برای از بین رفتن محیط زیست نگرانی نداریم. ما برای حل این مشکلات باید کسانی را داشته باشیم که از طبیعت شناخت درستی داشته باشند و در قبال آن احساس مسوولیت کنند. اما متاسفانه مقامات ما هم کسانی هستند که در شهر رشد کرده اند و در قبال جنگل ها و دریاهای کشور احساس مسوولیت نمی کنند.