داشتم به سرعت از بخش بیستون رد می شدم و مبهوت کوه پرعظمت آن بودم که تابلوی بزرگی وسط بلوار چشمم را گرفت. با خط درشت بر آن نوشته شده بود:

«آن کس که زکات پرداخت، البته رستگار شد.» سپس به قرآن کریم، سوره الاعلی، آیه 14 ارجاع داده بود. ذهنم سریع درگیر این مساله شد و ناگهان از ستیغ آن کوه و فضای عاشقانه فرهاد و شیرین به دره نظریه تفسیری مرگ مولف پرتاب شدم. تا جایی که می دانستم آیه ای، با این معنا و ترجمه، در قرآن نداریم. در عین حال امضای دو نهاد پای این تابلو بود: شورای زکات بخش بیستون و مدیریت کمیته امداد شهرستان صحنه. سرانجام در ذهنم آن آیه استناد شده را یافتم: