مطالعه تاریخ به ما می گوید، قوانین به اصطلاح بین المللی را غالبا فاتحان جنگ می نویسند. در دنیای «سیاست منهای اخلاق» نیز طبیعی است، قوانین طوری نوشته شوند که، منافع همین فاتحان جنگ تامین شود. نحوه فاتح شدن هم اصلا مهم نیست. می توان با بمباران اتمی یک کشور و کشتن صدها هزار زن و کودک بی گناه در کسری از ثانیه، زهر چشم گرفت و پیروز شد و قانون را نوشت، و در همین حین، ادعای دفاع از حقوق بشر را یدک کشید و کشورهای دیگر را به اتهام نقض آن تحریم و توبیخ کرد. می توان با داشتن صدها کلاهک هسته ای که به گفته دانشمندان، می توانند 8 بار کره زمین را نابود کنند، از لزوم خلع سلاح هسته ای و خطرات آن سخنرانی کرد و قانون نوشت! سازمان ملل و سازو کار آن، پس از جنگ جهانی دوم، به شکلی که اشاره کردیم با طی مراحلی از سوی فاتحان جنگ نوشته، تشکیل و تکمیل شد.