روزی استاد نقاشی به شاگردانش گفت: «دوستان من، امروز نوبت آن است که طرحی نو در اندازید و برای نمایش هنرتان فصل پنجمی رقم بزنید». او از شاگردانش خواست تا با ترسیم فصل پنجم نشان دهند که تعالیم او را به خوبی آموخته اند و می توانند هنرمندانه آثار نوینی بیافرینند. روز موعود برای ارایه تکالیف فرارسید و هرکس با نقش تازه ای که رقم زده بود در پیشگاه استاد حاضر شد. آن یکی آبی و نارنجی را به هم آمیخته بود؛ دیگری سبز و زرد را به مصاف هم آورده بود. یک تن کوشیده بود پاییز و تابستانش همدل باشند و برخی نیز چهارفصل را در صفحه کاغذ ترکیب کرده بودند. غوغا و غلغله ای به پا بود و هرکس طرح تازه اش را به دیگری نشان می داد. رنگ در رنگ، و در هر رنگی، هزاران جلوه پدیدار بود. اما یکی از هنرجویان هیچ نمی گفت.