زمانی که فلسفه آغاز شود، تلاطم و آشوب جای ثبات و سکون را خواهد گرفت و بی قراری در مقام قرار خواهد نشست؛ چنانکه ارسطو سرآغاز فلسفه را «آپوریا» یا «حیرت» می داند؛ حیرتی که منجر به بازاندیشی در سنت فکری یا هر آن چیزی می شود که مردمان حقیقتش می انگارند. این امر، اختصاص به زمان خاصی نداشته و در هر زمانه ای نسبت به موضوع آن متفاوت می شود. اگرچه اندیشه کلاسیک نیز با تلاطم و آشوب آغاز می شود، اما معرفت را چون امری مورد ارزیابی قرار می دهد که در جایگاه ثبات سکنی دارد. به طوری که حتی سیلان محض موضوع معرفت نیز دامن معرفت را به حرکت و تغییر نمی آلاید. این در حالی است که در دوران مدرن، حیرت