همه حوزه ها در برابر نظریه مقاومت نشان می دهند. از دید بسیاری، نظریه به دور از کنش است. در حوزه ای مانند تئاتر هم که بسیار با کنش سروکار دارد، پیوسته به نظر می رسد که نظریه فعالیتی است بیشتر ذهنی و نه تنها یاری رسان نیست، بلکه تا حدی بازدارنده و محدودکننده هم هست، بنابراین تلاش این متن، تا حد توان، نه نقد اجرای «کلفت ها»ی علیزاد، بلکه روشن کردن پیوندهای موجود میان نظریه و کنش است. بنابراین این اجرا، تنها بهانه مناسبی است برای اشاره کردن به مباحث نظری موجود میان متن و اجرا که نهایتا می خواهد به یک نکته مهم اشاره کند: «نظریه هم نوعی کنش است». ژنه زمانی گفته بود: «کسی که کلفت ها را روی صحنه می