اریک امانوئل اشمیت، داستان کوتاه «سگ» را به خاطره لویناس تقدیم می کند. او در این باره می گوید که آن را با عشقی ناب نوشته و از دو جا الهام گرفته است: «از زندگی شخصی خودم و از امانوئل لویناس»1. آن گاه اشمیت به مقاله ای از لویناس با عنوان «اسم یک سگ» اشاره می کند که در آن لویناس از تجربه خود در اردوگاه کار اجباری آلمان نازی می گوید. لویناس در انزوای توام با وحشت خود در اردوگاه به سگی ولگرد برخورد می کند که برخلاف دیگران به لویناس همچون زندانی نگاه نمی کرده، بلکه دمش را طوری تکان می داده که گویی او نه یک زندانی تحقیرشده، بلکه آدمی معمولی است. به نظر لویناس «این سگ تنها معتقد به نظریه کانت در آلمان نازی بود که بدون نیاز به عقل برای تعمیم شعارهای غریزی اش، انسانیت گمشده اش را به او بازگردانده بود.»2