پرسش:

با توجه به تعریف غیبت سوال این است که آیا در مواردی از منظر آموزه های وحیانی اجازه داده شده که در حال غایب بودن فرد، مطالبی که خوشایند او نیست مطرح شود؟

پاسخ:

علمای اخلاق در تعریف غیبت گفته اند: غیبت آن است که پشت سر برادر یا خواهر مسلمان سخنی گفته شود که اگر به گوش او برسد ناراحت شود و کشف آن در جامعه باعث رفتن آبروی مومن شود. امام خمینی(ره) در این رابطه می فرماید: «غیبت عبارت است از ذکر کردن انسان را در حال غایب بودنش به چیزی که خوشایند نیست. نسبت دادن آن را به سوی او، از چیزهایی که پیش عرف مردم نقصان است، به قصد انتقاص و مذمت او.» (چهل حدیث، ص 301)