طرح و برجسته کردن نامها و چهره های معاند با دین اسلام و انقلاب اسلامی و ایران بزرگ، یک راهبرد دیرین و جدی برای طیفی از اهالی رسانه به شمار می آید که در بطن رسانه های خصوصی و دولتی و شبه دولتی اردو زده اند.

این طیف با فرض اینکه مخاطب از بضاعت علمی و توان تحلیلی و بصیرت بایسته برخوردار نیست، به الگو سازی و بت سازی های کاذب و القا محتویات اذهان مسموم رو می آورد.

این طیف اما، ناشیانه و عوام زده،عملکرد معاندانه و منحوس خود را این چنین توجیه می کند که: «هر اثر هنری را باید بیرون از ذات و باور دینی و سیاسی و نیز شخصیت و مشی زندگانی فردی هنرمند جست وجو کرد و درک نمود و از آن بهره درونی