در حالی که دولت در حال کوچک کردن بدنه خود است، تامین نیرو برای حفاظت از عرصه ها بیشتر به یک شعار می ماند. در سالی که در آن به سر می بریم قرار است 300 محیط بان به کشور اضافه می شود. افزایش این تعداد نیروی حفاظتی دردی را از محیط زیست دوا نمی کند. در بهترین حالت شش محیط بان از این 300 به خراسان جنوبی می رسد که باز هم مشکل همچنان باقی خواهد بود. از این رو اگر در فاز سوم پروژه اولویت بر افزایش تعداد نیروهای حفاظتی در زیستگاه های یوز قرار بگیرد گامی مهم در راستای حفظ این گونه برداشته خواهد شد.در کنار آن موضوع تکثیر در اسارت موضوعی مهم برای حفظ یوزها و جلوگیری از انقراض آنهاست. با این حال این طور نیست که ما یک محدوده کوچک را در نظر گرفته و با کشیدن سیم خاردار این کار را بتوانیم انجام دهیم. تکثیر در اسارت به بودجه میلیاردی نیاز دارد که اگر تامین شود بسیار خوب است اما در شرایط موجود با این اعتبارات قطره چکانی استانی بعید به نظر می رسد. برای تکثیر در اسارت ما به عرصه های وسیعی در میانه زیستگاه ها نیازمندیم نه اینکه چنین پروژه ای در یک زیستگاه حاشیه ای صورت گیرد. در عین حال ممکن است برخی به زنده گیری یوزها نقد داشته و آن را اقدامی خطرناک بدانند، باید گفت چنانچه اعتبارات لازم برای این کار اختصاص پیدا کند، به درستی می توانیم آن را انجام دهیم و تلفاتی نخواهیم داشت. برای چنین پروژه هایی باید از داروهای استاندارد بین المللی و کارشناسان زبده بهره گرفت. همچنین ما نیازمند تجهیزات هستیم که با تامین آنها می توانیم هر اقدامی را با کمک کارشناسان توانمند خود انجام دهیم