شهید سیدباقر طباطبایی نژاد به سال 1341 ه..ش در یکی از محله های جنوب شهر تهران، در خانواده ای روحانی متولد شد. پدرش «حاج سید عباس طباطبایی نژاد» و اجداد بزرگوارش از طرف پدر، مرحوم حجت الاسلام «حاج میرزا علی طباطبایی» و از طرف مادر، مرحوم حجت الاسلام «حاج شیخ علی مهدوی ظفرقندی»، هر دو از علما و فضلای به نام منطقه اردستان و زواره می باشند.

با صدای اولین گلوله های دشمن بعثی، که سکوت مرزها را درهم شکست و ضد انقلاب کوردل جدی تر از همیشه در خاک مقدس کردستان ندای هل من مبارز سر می داد، آن بزرگوار (که یک ماه پیش از این حادثه به عضویت سپاه درآمده بود) پس از گذشت یک هفته از جنگ تحمیلی، همراه با عده ای از دلاورمردان سپاه عازم کردستان شدند تا به وظیفه خود عمل نموده و کردستان مظلوم را از لوث وجود این یاغیان پلید پاک سازند.

ایشان در مدت هشت سال مبارزه خستگی ناپذیر در محورهای غرب کشور با مسئولیت های متفاوت مانند مسئولیت پرسنلی ستاد غرب، فرماندهی سپاه سقز، فرماندهی سپاه باختران، فرماندهی سپاه پاوه و فرماندهی قرارگاه نصر رمضان، به دفاع از آرمان های والای جمهوری اسلامی ایران پرداخت.

در پنجم مرداد 1367 درحالی که عازم عمق خاک عراق بود، با عده ای دیگر از همرزمانش در کمین بعثیان ملحد گرفتار و پس از نبردی سخت به درجه رفیع شهادت نایل آمد و در جوار حق ماوا گزید.

بخشی از وصیت نامه شهید:

لحظه ای غفلت نکنید که دشمنان اسلام در کمینند. به تبعیت از فرمان امام در صحنه بوده و همیشه تابع و مطیع فرمان ولایت فقیه باشید تا از لغزش ها و ضربات و لطمات مصون بمانید. بکوشید قلم و قدم و تلاش و کلام و همه اعمالمان در جهت رضای خدا و استحکام جمهوری اسلامی و پیشرفت انقلاب اسلامی باشد.