چهار سال پس از خاموشی «صدای طهرون» و چله خوانی که در شب یلدا به خواب ابدی رفت، یاد او در خانه وارطان گرامی داشته شد. مرتضی احمدی که به نوشته احمد مسجدجامعی، عضو شورای شهر تهران، سبک آوازخوانی تهران قدیم یا «بیات تهران» را حفظ کرد «صدای طهرون» نامیده می شود.

مرتضی احمدی که «شب های چله» را خوانده بود خود در شب چله سال 93 آواز مرگ را خواند. او به گفته نصرالله حدادی «تمام ترانه های مردم را به دست آنها رساند و زبان مردم تهران را ثبت و ضبط کرد.» حدادی این را روز پنجشنبه در نشست «یادی از صدای طهرون؛ مرتضی احمدی» گفت؛ همان جا بود که بابک چمن آرا ناشر موسیقی نیز خاطراتی از ضبط آلبوم «صدای طهرون»، نقل کرد: «مرتضی احمدی همیشه برای ضبط، انرژی و آمادگی داشت و مدام می گفت یکی دیگر هم ضبط کنیم، شاید من فردا نباشم. این 106 قطعه، صدای اوست و تنبک بیرون استودیو ضرب می زد. محصول آن، چهار دوره آلبوم، «صدای طهرون» شد که شماره یک آن تنها با تنبک بود و در دو سه و چهار، تار و کمانچه هم اضافه شد.» چمن آرا آن طور که در خبر ایرنا آمده در این مراسم گفت: «مرتضی احمدی با مرگ خود در شب یلدا، از خانه خود به خانه های همه مردم تهران و ایران آمد.»هادی آفریده، مستندساز نیز در این نشست از تجربه ساخت مستند «چنارستان» در کنار مرتضی احمدی یادی کرد و گفت: «احمدی در کنار جعفر شهری، مونوگرافی نویسی (تک نگاری) را در دهه 40 و 50 انجام داد و از این جهت کار او، در حفظ فولکلور مردم تهران اهمیت دارد.» مهدی یساولی نیز گفت: «مرتضی احمدی روایتگر زندگی مردم تهران بود و در خاطرات او با نام «من و زندگی» با تاریخ زندگی مردم تهران قدیم روبه رو هستیم.»