امسال دوازدهمین جشنواره بین المللی فیلم مستند ایران (سینما حقیقت) گسترده تر از سال های قبل از 18 تا 25 آذرماه در پردیس سینما چارسو برگزار شد و در جریان است. سال های اخیر در تمام کشورهای صاحب سینما از جمله در ایران خودمان سینما مستند مورد توجه و حمایت بیشتری قرار گرفته و فیلمسازان جوان و همچنین باتجربه ها و تولیدکنندگان نام آشنا با میل و اشتیاق در بخش های مختلف سینما حقیقت شرکت کرده اند. حضور مستندسازان معروف و فیلم های آنها از کشورهای جهان که در سینمای مستند سابقه و اعتبار جهانی دارند، جشنواره بین المللی فیلم مستند در ایران را دارای اعتبار و اهمیت قابل توجه کرده است. تنوع بخش های مختلف جشنواره میدان رقابتی دوستانه بین شرکت کنندگان به وجود آورده و می توان گفت نمایش فیلم ها با سلیقه های مختلف و بیان های متفاوت مصداق واقعی و مناسب برای سینما «حقیقت» است. فضای صمیمی محیط برگزاری جشنواره و حضور پرشور جوانان و استقبال برای تماشای فیلم های مستند از ایران و دیگر کشورها نشان می دهد علاقمندان به سینما با توجه به افول نسبی کیفیت فیلم های بلند داستانی در سینمای ایران توجه خود را به تولید و بالندگی سینما مستند معطوف داشته اند. در جریان نمایش فیلم ها، بعد از نمایش هر فیلم جلسه نقد و بررسی و گفت وگو درباره همان فیلم با حضور دست اندرکاران فیلم ها ترتیب داده شده است. نویسنده به دلایلی موفق شدم در بیشتر این جلسات شرکت کنم، آنچه برای آدمی سالمند و به اصطلاح سینماشناس مثل من دستاوردی باارزش و امیدوارکننده بوده و هست، شرکت فعال تماشاچیان در این جلسات و اظهارنظرها و انتقادات و گاهی پیشنهادات مفید آنها بود. به نظر می رسید هر کس وارد بحث و نقد و بررسی درباره فیلم ها می شود، خود آدمی مطلع و صاحب نظر است؛ گویا جوانان از اینکه فیلمی را در سالن ببینند و بی اعتنا از کنار آن بگذرند گذشته اند و از خصوصیات فنی و کیفیتی فیلم چنان با دقت صحبت می کردند که هر شنونده علاقمندی را به آینده سینمای ایران و فرهنگ ایرانی امیدوار و سرخوش می کردند و باشد که چنین باشد…