بیماری های نورودژنراتیو و آپاندیس پروتئین های مشترکی دارند و این موضوع می تواند دلیلی بر نقش محافظتی خارج کردن این ارگان باشد. به گزارش نوروسافاری، محققان در 31 اکتبر در ژورنال Science Translational Medicine گزارش کردند که خارج کردن آپاندیس می تواند خطر بیماری پارکینسون در حال پیشرفت را کاهش دهد. این تیم تحقیقاتی ارتباط بین جراحی و بیماری های نورودژنراتیو را در بانک داده های سلامت 1.6 میلیون سوئدی نشان دادند. محققان هنگام آنالیز بافت افراد سالم در مجموعه داده ها دریافتند که بافت آپاندیس آنها حاوی گروه های پروتئینی مشابه مغز بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون است. به گفته دانشمندان این یافته نشان می دهد که آپاندیس از طریق این تجمع پروتئینی مشابه، نقشی اولیه در این بیماری دارد. این پروتئین ها تا حدودی در بیماری پارکینسون نقش دارند. بنابراین آپاندکتومی می تواند از اثرات منفی آنها جلوگیری کند. ویوین لابری استاد همکار در موسسه تحقیقاتی وان آندل میشیگان در این باره می گوید: «این بیماری یک اختلال چندسیستمی است. بنابراین ممکن است علائم بیماری در سیستم معدی -روده ای، زودتر از مغز ظاهر شوند». لابری و همکارانش برای بررسی این موضوع، آپاندیس را بررسی کردند. (گفتنی است در گذشته آپاندیس ارگانی بی استفاده تلقی می شد، ولی اکنون تصور می شود که این ارگان از طریق اسکن کردن پاتوژن های عفونی در سیستم ایمنی نقش ایفا می کند.) اطلاعات سلامت کوهورت (مطالعه گروهی) در سوئد، کاهشی 19درصدی در میزان خطر بیماری پارکینسون در حال پیشرفت در بیماران آپاندکتومی شده را نشان می دهد. علاوه بر این در آزمایش دیگری محققان متوجه شدند که بافت آپاندیس 46 نفر از 48 نفر سالم بررسی شده، حاوی دسته های پروتئینی alpha-synuclein (پروتئین ساخته شده در مغز بیماران مبتلا به پارکینسون) بود. لابری در مصاحبه با واشنگتن پست اظهار کرد: «ما نمی گوییم که بروید و آپاندکتومی کنید، چراکه بسیاری از افراد دارای آپاندیس دست نخورده به بیماری پارکینسون مبتلا نشده و نمی شوند»، اما او به ساینس گفته است: «امیدوارم این کار بتواند به محققان کمک کند تا بتوانند درک کنند که چرا پروتئین alpha-synuclein در سیستم معدی -روده ای و مغز ساخته می شود».