حادثه تاسف بار ترمز بریدن و سقوط اتوبوس داخل محوطه دانشگاه آزاد، دوباره موضوع بحث عذرخواهی و مسئولیت پذیری را در جامعه ما مطرح کرد و این پرسش عنوان شد که، چرا مسئولین ذیربط با انواع و اقسام ترفندها می کوشند که شانه خود را از زیر بار مسئولیت بیرون بکشند و برای این منظور به هر رطب و یابسی متوسل می شوند، به طوری که هر انسانی از خفت و خواری برخی از این مسئولین دچار انزجار می شود که چرا شجاعت و شهامت یک برخورد مسئولانه را ندارند؟ جالب اینکه برخی از آنان به جای پاسخگویی در مقام بازپرس و دادستان ظاهر می شوند و می گویند که تا پایان ماجرا را پیگیری حقوقی خواهند کرد. در این زمینه موضوعات گوناگونی را می توان طرح کرد ولی این یادداشت در مقام آن است که چهار نوع مسئولیت پذیری را از یکدیگر متمایز کند و نشان دهد که بسیاری از مسئولین ایرانی متوجه تفاوت های آنها نمی شوند.