نقاشی می کشید. یک روز، نقاشی اش را روبه رویم گرفت؛ تصویر شهیدی که ترکش به پشت سرش اصابت کرده بود. نگاهم به زیر نویس نقاشی اش خیره ماند! گفتم:

- «چرا این مطلب رو نوشتی؟»

گفت: «حکمتش رو بعدها می فهمی مادرم.»

***

حکمتش را بعدها فهمیدم؛ آن روز خودش را کشیده بود. هم رزمش گفت، ترکش به پشت سرش اصابت کرد. درست مثل همان نقاشی ای که کشیده بود؛ زیر آن امضا کرده و با خط درشت نوشته بود:

- «اثری از شهید سید محسن تبادکانی.»

خاطره ای از شهید سید محسن تبادکانی

راوی: فاطمه چرخکار، مادر شهید