کره شمالی بیشتر به یک جامعه سنتی کره ای می ماند تا یک جامعه سوسیالیستی. زمانی که دوران استعمار ژاپن (1945- 1910)، جنگ کره در سال های 1953-1950 و اصلاحات ارضی کیم ایل سونگ شاهد نابودی نظم اجتماعی کهن بود، کیم اوضاع را برای برقرار کردن یک سیستم طبقاتی جدید بر اساس وفاداری به دولتش مناسب دید. قطعنامه پولیتبوروی حزب کارگر در سی ام مه 1957 مفهوم تقسیم جامعه کره شمالی به گروه های «وفادار»، «خنثی» و «دشمن» را مطرح کرد.

«وفاداران» از میان کسانی جذب می شدند که در کنار کیم ایل سونگ می جنگیدند یا از نیروهایی بودند که سوگند وفاداری به او یاد کرده بودند؛ یا اندیشمندان سوسیالیست و انقلابیون بودند