جامعه جهانی همیشه «فرقه گرایی» را به عنوان عامل محرک پشت همه منازعات و درگیری ها در خاورمیانه اعلام می کند و این ایده را در ذهن محققان با چنان مهارتی تزریق می کند که به آنها اجازه نمی دهد فراتر از آن بیندیشند. با وجود اختلافات فرقه ای، ریاض و تهران در دوران رضاشاه با روابطی صمیمانه به تعامل با یکدیگر ادامه دادند. برخلاف نظر بسیاری، این ایدئولوژی انقلاب ایران نبود که این دو دوست را به دشمن تبدیل کرد، بلکه موضوع چالش سیاسی آنها برای تسلط بر دنیای اسلام بود. عربستان سعودی، انقلاب اسلامی را آغاز به چالش کشیده شدن تفوق خود می بیند که نتیجه اش آغاز تقلای پادشاهی برای حفظ جایگاه برترش با استفاده از