اگر فرد نامعقول و نامتعارفی به نام دونالد ترامپ رئیس جمهوری امریکا نمی شد، روند «عادی سازی روابط تجاری و اقتصادی» میان ایران و جهان - که وعده برجام بود - با سرعت و کیفیت مناسبی تحقق می یافت. فضای کسب وکار در داخل کشور سامان می یافت، موانع پیش روی صادرات رفته رفته برچیده می شد، فروش نفت به سطح بهینه خود می رسید، موانع روانی کار با ایران برای شرکت های خارجی برطرف می شد، انتقال و تبادلات فناوری، علمی و دانشگاهی سرعت می گرفت و سرمایه گذاران و شرکت های بزرگ - مانند زیمنس، مرسک، بوئینگ، توتال، تویوتا، ایرباس، رنو و پژو - فعالیت های خود را با بازدهی خوبی آغاز می کردند. سپس با طی زمان، «منافع مشترک