آمارهایی اخیرا منتشر شده است که از استقبال کم مردم از کالاهای فرهنگی و هنری مانند کتاب، تئاتر، سینما و موسیقی حکایت دارد. به این مسئله از سه زاویه می توان نگاه کرد. اولین مسئله، فقر و بحران های اقتصادی است. در شرایطی که بحران های اقتصادی و بی کاری و بی پولی مطرح باشد، اولین سنگری که فتح می شود، فرهنگ و هنر است. طبیعی است که مردم بیشتر بر تامین مواد غذایی، لباس، مسکن و مسائل غریزی که به امنیت بیولوژیک آنها مربوط است، تمرکز و توجه خواهند داشت و فرهنگ است که در این میان خیلی زود قربانی می شود. مسئله دوم کثرت وسایل ارتباط جمعی مانند شبکه های ماهواره ای است که فرهنگ کاذب و سطحی برای سرگرم کردن توده