داود رقی گوید: شنیدم از امام صادق (ع) که می فرمود: از خدا پروا کنید و بر یکدیگر حسد مبرید.

همانا از مقررات دینی عیسی بن مریم(ع) گردش در شهرها بود در یکی از گردش ها مردی کوتاه قد که غالبا ملازم عیسی (ع) و از اصحاب آن حضرت بود همراهش شد، چون عیسی (ع) به دریا رسید با یقینی درست فرمود بسم الله و بر روی آب راه رفت چون مرد کوتاه قد عیسی (ع) را دید که بر روی آب می گذرد او هم با یقینی درست گفت بسم الله و بر روی آب به راه افتاد تا عیسی (ع) رسید، آنگاه خود بینی او را گرفت و با خود گفت: این عیسی روح الله است که بر روی آب می رود و من هم روی آب راه می روم پس او را بر من چه فضیلتی باشد؟ آنگاه در آب فرو رفت و از عیسی (ع) فریادرسی می خواست، عیسی دستش را گرفت و از آب بیرون آورد و به او گفت ای کوتاه قد چه گفتی؟ (که در آب فرو رفتی)؟ گفت: من گفتم: این روح الله است که بر روی آب راه می رود و من هم روی آب راه می روم و مرا خودبینی فرا گرفت، عیسی (ع) به او فرمود: خود را در جایی گذاشتی که خدایت در آنجا نگذاشته پس خدا به سبب این گفتار، تو را مبغوض داشت، از آنچه گفتی به سوی خدای عزوجل توبه کن. امام (ع) فرمود: آن مرد توبه کرد و بر رتبه ای که خدا برایش قرار داده بود برگشت، پس از خدا پروا کنید و بر یکدیگر حسد نبرید(!)