هرچه میان اقتصاددانان اختلاف نظر در خصوص معیشت زندگی افراد کمتر باشد، می توان فضای بهتری را تصور کرد، زیرا با یکدیگر به تفاهم می رسند و از این طریق می توانند با افزایش فشار، دولت و سیاستگذار را وادار به انجام یا عدم انجام کاری کنند. بر اساس اجماع میان اهداف مشخص برنامه هایی ارایه می شود و... در این بستر همگرایی و اشتراکات بیشتر می شود. به عنوان مثال موضوع رسیدگی به وضعیت فقرا به شخصه سال ها در خصوص آن هشدار داده ام زیرا رکود تورمی می تواند آسیب زیادی به آنها بزند. در این خصوص طرح های مختلفی ارایه شده است. بررسی این طرح ها می تواند رسیدن به نقطه نظرات مشترک تسهیل کند. به اعتقاد من این همگرایی یک اتفاق مهم و مثبت است. در شرایط کنونی نیرو ها اختلافات زیادی با یکدیگر دارند اما با همگرایی می توان سیاست های مورد نظر را به فرآیند های سیاستگذاری وارد کرد. من پیش تر با وجود تمام اختلافات فکری با دکتر نیلی در خصوص مبارزه با فقر آموزشی کار کرده ام و از مدل ارایه شده دفاع نظری کردم. این مخالفات ها به جای خود باقی است اما عقلانیت حکم می کند در شرایط دشوار به یکدیگر کمک کنیم تا این موانع را بر طرف کنیم. در این میان باید توجه داشت که برای رفع سوءظن ها باید شرایطی فراهم شود که نقش گروه ها به صورت متوازن در نظر گرفته شود. در عین حال وزارت اقتصاد و امور دارایی نیز بانی این امر قرار گیرد. در این میان همچنین باید از نیرو های جوان و خوشفکر بهره برد. در صورتی تحقق این همگرایی وزارت اقتصاد می تواند نقش مهمی در این توافق داشته باشد با توجه به مشخصات آقای دژپسند گروه ها می توانند به او برای اجماع اقبال نشان دهند.