از سر تا پایش فلاکت می بارد! با آن بالاپوش قرمز رنگ و رو رفته و سر و صورتی که سرسری سیاه شده! بی تردید از سر فقر و استیصال فرصتی به چنگ آورده تا در این چند شب مانده به نوروز، نقش حاجی فیروز را بازی کند و لقمه نانی به خانه ببرد. مثل روز، روشن است که به دنبال تکدی است، نه نمایشی بهجت زا! شکلک ها و اطوار ناشیانه اش، همچون دایره زدنش، ناموزون و ناهنجار است و بیش از آنکه لبخندی بر لب بیاورد، رقت و ترحم برمی انگیزد!

با خود می پرسم، مگر نه این است که «حاجی فیروز» قرار بوده با خود موجی از شادی به همراه بیاورد؟ مگر نه این است که قرار بوده با حرکات و کرشمه ها و آوازهای دلنشین اش، غم ها را بشوید و مسرتی روح انگیز را در دل و جان ما جاری کند؟ پس چرا این روزها یا خبری از حاجی فیروزها نیست و اگر هم هست، باید این باشد؟