این اواخر هر وقت می رفتیم بهشت زهرا، افسرده می شدیم. دیگر زیارت شهدا حالمان را خوب نمی کرد.

با بهت و حیرت به خانه برمی گشتیم و از خودمان می پرسیدیم یعنی قرار است هیچ کس کاری نکند؟ باید سنگ مزارهای شهدا تا این حد جرم گرفته، بی رنگ و بدشکل شوند؟ باید رفته رفته همه سنگ ها تعویض شده و سنگ های سیاه رنگ بی روح و دلگیر جایگزین شوند؟ اصلا مگر شهدا جزو اموات هستند که سنگ مزارشان سیاه باشد؟

بعضی خانواده ها و بستگان شهدا فکر می کردند باید به احترام شهیدشان سنگ مزار تازه ای بگذارند؛ اما انگار نمی دانستند فضای نوستالژیک گلزار شهدا با این تعویض ها از بین می رود و دیگر آن حس و حال خوب دهه های 60 و 70 وجود نخواهد داشت. با خیلی هایشان حرف زدیم، همه می گفتند چون سنگ مزار شهیدشان جرم گرفته یا اسیدسوخته شده و دیگر صیقل و زیبایی نداشت، مجبور بودند سنگ مزار را عوض کنند.