پنج، شش نفری گروه تلگرامی راه انداخته ایم و دور هم سفرنامه ناصرخسرو می خوانیم. هر شب، نوبتی 10 دقیقه گوش مان را تیز می کنیم و ناصرخسرو به فاصله صدها کیلومتر و سال، از برج و باروها و مردمان سرزمین های دیگر برای مان می گوید. خوش می گذرد؛ جای تان خالی است. دیشب ناصرخسرو بعد از مدت ها عبور از بیابان و تحمل گرسنگی بسیار بالاخره به بادیه ای به نام فلج رسید. اما صد رحمت به بیابان خدا. مردم آنجا به دو گروه تقسیم می شدند که مدام با هم در جنگ و نزاع بودند. همگی هم فقیر و گرسنه. برای ناصرخسرو از مال دنیا چیزی جز چند کتاب باقی نمانده بود. که در میان مردم برهنه و جاهل کسی خریدارش نبود. او به ناچار مقیم مسجدی