الان که قرصم را خوردم و پرستار آرامبخشم را تزریق کرد می توانم چند دقیقه ای راحت برایت حرف بزنم و تو هم خیالت راحت باشد که آسیبی نمی بینی. این که هم صحبتم احساس خطر کند اذیتم می کند. می دانی، من با ادبیات فارسی بزرگ شده ام، خوانده ام قدیم که قرص و دارو نبود رفتار مردم با دیوانه ها بهتر بود. نهایت امر سنگ اندازی کودکان شرور بر دیوانه را دستمایه داستان می کردند. بعضی ادبا که از دیوانه ها حکیم ساخته بودند. کلام دیوانه را مصداق صدق می دانستند. حتما دیوانه ها را زندانی نمی کردند. حتما با آنها نامهربانی نمی کردند. نه مثل من که 30 سال است در این چهاردیواری ام و حالا به نسلی که جنگ را ندیده نمی توانم ثابت کنم جانباز اعصاب و روان دیوانه نیست.